Met een dubbel gevoel stapte ik in de bus naar Vietnam, omdat ik vooraf vooral veel hoorde dat de mensen er onaardig zouden zijn en je continu afgezet wordt etc en natuurlijk ook omdat ik vanaf dat moment weer alleen op pad ging. Uiteindelijk ben ik er 30 dagen geweest en heb ik een toptijd gehad, hoewel ik door sommige dingen wel begrijp waar die 'roddels' vandaan komen, maar vaak daardoor ook juist wel weer versteld stond van de aardige mensen.

Na een lange busreis kwam ik aan in Ho Chi Minh City (voorheen Saigon), de grootste, maar niet de hoofdstad. Op zoek naar een slaapplek kwam ik op straat Gitte (Denemarken) tegen en samen met haar heb ik de dagen daarna HCMC verkend. Waar de vorige landen soms al erg hectisch waren qua verkeer, werd dit in Vietnam nog volop overtroffen. Tijdens het oversteken sjezen de motorbikes aan alle kanten aan je voorbij. De eerste dag hebben we een walking tour gedaan waarbij we het eerste uur vooral één straat zo'n 10x gezien hebben, want als je hier de weg vraagt en ze weten het niet, wijzen ze gewoon een kant op.

De dag erop zijn we naar de Cu Chi tunnels gegaan, een van de vele tunnelcomplexen uit de Vietnamoorlog. Hier zagen we een geschiedenisfilm, werden allerlei vallen gedemonstreerd en gingen we de tunnels in. Niet de originele, want de voor Westerse mensen verbrede tunnels zijn al claustrofobisch genoeg. Geeft meteen aan hoe het in 'de echte' geweest moest zijn. Verder zijn we nog de Financial Tower op geweest voor een 360 graden uitzicht over de hele stad, echt super mooi. Vanuit hier hebben we de zonsondergang bekeken. Wat erg leuk is aan HCMC is dat 's avonds iedereen op kleine plastic krukjes aan de kant van de weg zit, als een soort 'barretjes'.

De volgende bestemming was Mui Ne, een plaats die vooral bekend staan om de zandduinen. Met wat mensen uit mijn dorm hebben we die dan ook bezocht, met daarnaast nog een vissersdorpje, de Fairy Springs, Canyon etc. 's Avonds zijn we aan zee seafood gaan eten waarbij vooral één enthousiasteling kreeft, krabben, schelpen en nog veel meer bestelde. Hij kon zo de nieuwe Jamie Oliver worden zoals hij genoot en erover sprak.

Na Mui Ne ben ik naar Dalat gegaan, een stadje in de bergen waardoor het daar een stuk koeler was (vond ik helemaal niet erg). Hier ging ik om twee redenen heen, ten eerste omdat dit de enige plek in Vietnam is waar je aan canyoning kunt doen en ten tweede omdat ik vanuit hier een Easy Rider Tour wilde regelen. In Dalat ben ik samen met Maaike eerst een motortourtje in de omgeving gaan doen wat al heel leuk was. Omdat Maaikes pink gebroken was, begon ik de dag erna alleen aan het canyoningavontuur maar uiteraard waren we wel met een groepje. Canyoning is abseilen door een waterval: dat klinkt cool en het is nog veel cooler (en best spannend). We begonnen met wat technieken, droog abseilen, korte trekkingen van plek naar plek, van de rotsen afglijden etc. Beneden staat er niemand om te zekeren, dus dit heb je zelf in de hand. Maar na de lunch begon het pas echt, dé waterval waar we doorheen zouden gaan abseilen kwam in zicht en toen slikte iedereen toch wel even. Het was super glad dus bijna iedereen viel halverwege wel eens tegen de rots (ik hield er een gat in mijn elleboog aan over) en omdat je dan een krachtige waterval op je krijgt, was het wel fijn dat we daarvoor geleerd hadden hoe we dan niet moesten verdrinken haha. Op een bepaald punt stopte de rots en dan riepen ze 'JUMP' voor de vrije val. Na deze overwinning zijn we nog van een 7 en 11 m hoge rots gesprongen en was er een flinke trekking terug omhoog. Al met al een super gave dag!

Nog maar net opgedroogd ben ik met Lex en Syb (die ik in Cambodja al ontmoet had) de easyridertour gaan boeken. Hierbij boekten wij een easyrider die ons achterop de motor in drie dagen van Dalat naar Nha Trang bracht via een hele mooie binnenlandse route en met vele stops bij bijv. koffie-, noodle- en zijdeplantages. Dit was echt een super ervaring. Sowieso het drie dagen achterop de motor zitten is al leuk, maar ook dat je meer in het 'echte' Vietnam komt en onder drie Vietnamezen bent die je van alles vertellen. Daarbij was Hung, mijn easyrider, een ontzettend lieve man. Als we naar een waterval klommen keek ie bijv. even achterom en zei 'Laura, be careful' haha. De eerste nacht sliepen we in een homestay bij het Lak Lake. Syb was de tweede dag jarig en dat moest natuurlijk gevierd worden. Onze riders hadden al een mooie taart gehaald en wij zij 's avonds nog de karaokebar in gegaan (dat hoort erbij als je in Azie bent). Daarna sliepen we in een hotel, ik kreeg mijn eigen kamer want ze hadden geen driepersoonskamers. Bleken de easyriders wel gewoon met z'n drieen op een kamer te slapen haha, ik werd dus echt (onnodig) behandeld als de enige vrouw.

Aangekomen in Nha Trang had ik met Esther afgesproken die ik ontmoet had in onze dorm in HCMC. De dag erna gingen we met ook nog Maaike, Nicolien, Cham en Michelle (beiden Australisch) op een snorkeltripje. In Nha Trang zijn we op aanraden van iedereen die we onderweg tegen kwamen ook naar Vinpearl Land geweest. Dit is een attractie-, water-, game- en aquariumpark in één. Een mooi park en het waterpark was heel leuk, maar achteraf hadden we dit wel kunnen missen.

Na Nha Trang werd het weer tijd voor een slaapbus richting Hoi An. Niet mijn meest favoriete vervoersmiddel, aangezien je benen in een soort koker moeten die meer gebaseerd is op de Aziatische lengte dan op die van mij. Gelukkig maakte Hoi An veel goed want dit is echt een prachtig stadje (de hele stad an sich staat ook op de werelderfgoedlijst van UNESCO). Het is een oude havenstad en alles is er mooi: prachtige gebouwen en overal hangen lampionnetjes in de bomen etc. Hoi An is ook de stad die bekend staat om de tailors waar je kleding kunt laten maken. Waar ik de eerste dagen nog niets hoefde, ben ik uiteindelijk toch overstag gegaan omdat ik steeds mee ging met de andere meiden en van alles zag. Verder hebben we hier tussen het passen door lekker van het strand genoten. Rond een uur of 5 worden er op het strand matjes neergelegd en zit het helemaal vol met Vietnamezen picknicken, heel leuk!

Op naar Hué in de volgende nachtbus, de oude keizerlijke hoofdstad van Vietnam. Hier bleven we slechts één nachtje en hebben Reinout, Esther en ik (de vrouwen natuurlijk achterop) met nog een Engelsman op de scooter het stadje verkend. We bezochten o.a. de citadel en wat tombes, wederom erg mooi. En toen was het tijd voor... Weer een slaapbus. Gelukkig was ik inmiddels wel wat meer gewend dus viel de schade (slapeloosheid) mee toen ik aankwam in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Na een nachtje in een dorm met 12 mensen waarvan 10 dronken Engelsen vertrok ik gelukkig met Laetitia, Julia (Duitsland) en Kat (Engeland) richting Halong Bay, een van de zeven natuurwonderen. Hier sliepen we een nacht op een boot en konden we onderweg genieten van alle mooie uitzichten.

Eenmaal terug in Hanoi liepen we 's avonds op straat toen ik net vertelde dat in Hoi An het tasje van Esther bijna van haar schouder gerukt was door een scooter dus dat we op moesten letten, en wat gebeurt er? Juist, Laetitia haar tas wordt uit d'r handen getrokken. In Hanoi hebben we verder veel rond gelopen omdat je op elke hoek van de straat wel weer wat anders moois/aparts ziet. Ook zijn we naar het Mausoleum geweest, waar Ho Chi Minh opgebaard ligt. Erg bijzonder om zo'n 2 uur in de rij te staan om vervolgens binnen 3 seconden langs zijn lichaam te lopen (dat zwaar bewaakt wordt). Hiervoor komen vele Vietnamezen naar Hanoi. Ook heb ik het HCM museum bezocht en zijn we naar een Water Puppet Show geweest, dat kan je niet missen in Vietnam. Leuk om eens gezien te hebben. Uiteraard moest er verder ook geshopt worden en stond er nog een grote to do op de lijst: Sapa.

Samen met Laetitia en Cham hebben we daar de eerste dag een trekking door de rijstvelden gedaan. Wauw! Sapa is echt adembenemend mooi. Onderweg kom je door dorpjes heen van de H'Mong people die nog steeds traditionele kleding dragen (en maken) en zie je kinderen spelen met hun huisdieren: buffels. Sapa is een bergdorpje waardoor het ook hier weer een stuk koeler is en ook het dorp zelf is heel leuk doordat overal H'Mong mensen lopen of op de markt staan.

In Sapa hadden Cham en ik echter nog een ander plan: de Fansipan beklimmen. Dit is de hoogste berg van Indochina en staat niet als gemakkelijk bekend, waardoor we best zenuwachtig waren. Om half 9 vertrekken werd natuurlijk half 11 en na een autoritje en een kleine afdaling konden we beginnen. Met ons klommen nog elf Vietnamese studenten en vier 'dragers'. Dit zijn twee mannen en twee vrouwen van de H'Mong die op hun rug een mand dragen met het eten voor die avond erin. Onderweg kwamen we erachter dat zij 'm ook pas voor de tweede keer beklommen en de vrouwen niet tot de top hoefden. Gelukkig maar, want die manden wogen behoorlijk veel.

Door het regenseizoen wordt het niet echt aangeraden 'm in deze tijd van het jaar te beklimmen, maar de eerste dag viel ons alles mee. Het grootste deel van de tocht heeft niet echt paden, waardoor je loopt door beekjes, klimt over rotsen, boomwortels etc, maar hierdoor heb je vaak wel iets om je aan vast te pakken. Een lunchstop, wat doorweekte kleding en een paar uur verder kwamen we aan bij het overnachtingskamp. Ons werd verteld dat het er wel wat kouder was, maar dat een vestje genoeg zou zijn: het was er ijs- en ijskoud. Gelukkig kon ik een bodywarmer lenen, was er een kampvuur en gaven de plastic zakken om onze voeten wat warmte. Omdat alle tenten vol lagen, was het de bedoeling dat we in de kookhut zonder wanden zouden slapen. Gelukkig was er een heel lief Vietnamees meisje dat ervoor gezorgd heeft dat we met z'n tweeen nog bij hun in de tent konden. Bibberend vielen we uitgeput al vroeg in slaap, er was geen electriciteit en de dag erna vertrokken we alweer om 5.30 uur. De tweede dag regende het al vanaf het begin enorm hard waardoor het allemaal nog modderiger, gladder en gevaarlijker was. Maar na wat uren zwoegen konden we elkaar in de armen vallen, want we hadden de top bereikt!!! Dat gaf natuurlijk wel een ontzettende kick. Na een korte pauze zijn we zo ongeveer in één keer helemaal terug naar beneden gegaan, omdat we de slaapbus terug naar Hanoi moesten halen. Een bamboestok bood hier veel hulp want het was ontzettend glad. Het scheelde niet veel maar na zelfs nog een korte douche hebben we de bus gehaald waarin we sliepen als roosjes. Die avond en ochtend erna konden we letterlijk onze benen niet meer bewegen, maar toen ze daarna weer begonnen te werken, was het het zeker waard!

In Hanoi meteen een massage genomen voor de spieren, die iets minder relaxed uitpakte dan gepland, er werd namelijk letterlijk over me heen gelopen. Cham vertrok naar Laos en ik ben twee dagen herstellende (haha) geweest in Hanoi. Daar ben ik nog zo ongeveer mijn hotel uitgezet omdat ze ook een andere boeking hadden en ik had natuurlijk alles in de omgeving (Halong Bay, Sapa etc) al gezien dus viel er aan mij minder te verdienen. Daarna ben ik dus maar snel op het vliegtuig gestapt richting Bangkok, heb ik een paar uurtjes op het vliegveld gelegen en vertrok ik met de bus naar Nong Khai. Momenteel zit ik in Ban Thin Dung, een plaatsje in Thailand bij Phon Phi Sai voor vrijwilligerswerk (www.isan-survivor.org). Ik geef hier Engels les aan kinderen. Dat ik het hier goed naar mijn zin heb blijkt wel uit het feit dat ik van plan was om hier slechts twee weken te blijven en ik er nu alweer vijf zit. Daarover later meer!

Voor meer foto's van het prachtige Vietnam klik hier: http://tinyurl.com/98ka9cl