Er zijn sinds mijn vorige reisverslag pas 3,5 week voorbij maar doordat ik hier zoveel meemaak lijkt het veel langer. Tijdens mijn vorige verslag was ik net in Krabi en regende het enorm. De dag erop zijn we gaan klimmen in Railay Beach. Dit was echt enorm gaaf! De instructor klom ‘los' naar boven om touwen op te hangen voor het zekeren en onderling werd al gegrapt waarom ie in hemelsnaam zo hoog ging, want zo hoog zouden wij toch niet klimmen. We begonnen op een klein rotsje en waar ie er best moeilijk uit zag, kwam ik makkelijker boven dan gedacht. Daarna me dus ook aan de hoge gewaagd met de gedachte ‘ik zie wel hoe ver ik kom'. Met wat trilarmen en -benen en heel veel aanmoedigingen ben ik uiteindelijk helemaal tot aan de top geklommen! Het was 30 meter met enorm veel vlakke stukken waarbij je echt niet wist waar je jezelf vast moest gaan houden. Voor mijn gevoel was ik op een bepaald stuk al bijna boven en ik zag geen mogelijkheden dus riep dat ik naar beneden kwam. Maar de instructor liet me gewoon niet haha. Iedereen moedigde elkaar ook enorm aan door te schreeuwen enzo dus was echt gaaf en uiteindelijk heb je dan echt wat overwonnen voor je gevoel. We hadden ook een heel leuk clubje.

De dag erop werd ik wakker en was ik op alle plekken die tijdens het klimmen ontbloot waren SUPER erg verbrand, de zonnebrand er waarschijnlijk gewoon afgezweet. Die dag gingen we fietsen huren, dus heb ik vanwege de verbrande huid een ‘leuke' (uhh niet dus) hoed gekocht en lange mouwen gedragen. We zijn met de fiets op een bootje de rivier over gestoken op aanraden van twee meiden uit de klimgroep. We waren erg blij met deze tip want het was echt heel leuk. Je komt dan direct in een gebied waar nooit toeristen komen en het is er heel ‘urban' en kindjes roepen je na en zwaaien etc. We zijn daar ook naar een fishfarm gefietst en lekker gegeten. Ze hadden daar ook een modderpoeltje dus vermaakte me prima door krabjes etc te bestuderen.

De dag erop hebben we voor ons vertrek nog het viewpoint bij de Tiger Cave beklommen. Poeee dat was zwaar. Het waren 1237 treden waarbij soms van hele lage en soms juist zo hoog dat het echt klimmen werd. Onderweg wel mooie uitzichten en aapjes etc op de trappen, maar het was vol in de zon en ik heb zeker tien pauzes gehouden haha (en vaak getwijfeld om gewoon om te draaien). Uiteindelijk met een rood koppie boven aangekomen (jeej mezelf overwonnen) en na 10 minuten weer na beneden om ons te haasten richting de bus en boot naar Ko Phi Phi.

In het busje kwamen we al twee Nederlanders tegen (Jelle en Kees) en dat bleek daarna niet de laatste keer. Op Ko Phi Phi hebben we weinig gedaan maar wel een hele leuke tijd gehad. Het is net een klein dorp waardoor je steeds dezelfde mensen ziet. Er zijn veel shopjes en restaurantjes en we hebben er aardig wat strandfeestjes meegepikt. De eerste avond ook bij Thai Boxen een bucket gedronken. Wel leuk om eens te zien, het is een soort optreden en vooraf is er en dansritueel dat totaal niet matcht met het gevecht want dit dansje is nogal sierlijk. Daarna mochten ook toeristen voor een gratis bucket met elkaar de strijd aangaan, wel grappig. Met de hitte hier en de buckets (fles whisky, blikje fris & redbull) gaat het aardig snel dus het zijn goedkope avondjes. De sfeer op strandfeesten is wel echt super, veel leuke mensen ontmoet. De dag na zo'n feestje wel wat brak maar gelukkig is er op Phi Phi niet heel veel te doen dus is dat minder erg ;-). Ook Andreas (Zweed) die we via Eline (duikmaatje) op Koh Tao ontmoet hadden kwam naar Phi Phi omdat wij er waren. De dag dat hij er was regende/stormde het alleen de hele dag dus dat was wel zonde. Maar een filmpje gekeken en hij heeft 's avonds nog gethaiboxd (hij had al 10-daagse cursus gedaan in Ko Tao ook). We probeerden op Phi Phi ook al twee keer een tourtje te boeken naar Phi Phi Leh, Monkey Island etc maar de eerste keer ging deze niet door omdat het enorm regende en de tweede keer vanwege te weinig animo. Daar baalden we nogal van want we waren om 8.00 uur opgestaan na een strandfeestje en waren al uitgecheckt en konden ook niet meer terug onze kamer in. Die middag moesten we onze boot halen (en bus) richting Bangkok, maar vanwege een misverstand hebben we deze ook nog eens gemist haha wat een pechdag. Bangkok redden we niet meer, dus zijn we uiteindelijk 6(!) nachten op Phi Phi geweest in plaats van de geplande vier. Een geluk bij een ongeluk want we hebben de dag erna nog wel het tourtje kunnen doen.

Daarna zijn we dus naar Bangkok terug gegaan met de nachtbus, wel gezellig met nog vier Nederlanders, daar kwamen we om 5.00 uur 's nachts aan en ik heb zodra ze reden meteen de bus naar Kanchanaburi gepakt. Hier was dus het grote afscheid, want Lisanne bleef in Bangkok om daarna een andere richting op te gaan. Op het station was ik de enige blanke en vonden ze me volgens mij nogal irritant want ik liep naar mijn bus (nummer 83) maar bleek dat ik een minivan moest hebben 'YOU! Come here!'. Ik had nog wel om 2e klas gevraagd maar die hadden ze zogenaamd niet... In Kanchanaburi zat ik er voor het eerst even doorheen want ik kwam daar aan na een lange reis (14.00 uur vertrokken in Phi Phi, dag erna 12.00 uur in Kanchanaburi) en het was er 43 (zweterige) graden. Op mijn kamer misschien wel 45 dus slapen lukte niet en het eten was niet te eten etc (als je een rotdag hebt dan heb je een rotdag he haha). Bleek ik in de warmste maand van het jaar, ook nog eens naar de warmste provincie gegaan te zijn. Na al het gechagrijn ontmoette ik 's avonds gelukkig leuke mensen (Manon NL, Lauren Engeland en een frans stel). Met hen kort wat gedronken en besloten de dag erna naar het guesthouse van Manon te verhuizen en een zwembaddagje te houden met Lauren en Manon. Er kwamen ook nog twee Nederlanders uit haar hostel en dat bleken dus weer Jelle en Kees. Dat was echt een heerlijk dagje, 's avonds nog naar de night market en een biertje gedaan met zelfde groepje als de eerste avond (Jelle en Kees gingen die dag terug naar Bangkok om een vriend op te pikken). Kanchanaburi bleek wel echt te overstromen van de sekstoeristen, helaas.

De dag erop heb ik de Erawan watervallen bezocht, dit is een National Park met een waterval met zeven verdiepingen. Best een klim maar wel super mooi en bovenaan word je beloond want daar kan je ‘lekker' zwemmen. Lekker tussen aanhalingstekens omdat er vissen zwemmen die aan je gaan happen. Het zijn dezelfde visjes als bij Fish Doctor maar dan zeker 20 cm groot. Ik schrok steeds en kon er niet aan wennen, dus ben maar goed in beweging gebleven ;-). Die dag opgetrokken met een Duitse meid (leek jong maar bleek 31) en Canadese wat oudere man. Daarna naar een grot gegaan, in het Nam Tok treintje gezeten (dit is het einde van de Death Railway) en de Bridge over the River Kwai bezocht (tijdens de aanleg hiervan door krijgsgevangenen heeft door de omstandigheden slechts een klein deel dit overleefd). Kreeg ook nog vol een lens op me (en wat voor lens, zie foto) van een Japanner.

De volgende dag ben ik door gegaan naar Ayutthaya. Net voor ik de bus in ging sprak ik Irene twee minuten en heb ik mijn gegevens gegeven omdat zij ook richting het noorden wilde. In Ayuthaya heb ik in m'n eentje een dag een fiets gehuurd om alle belangrijke tempels te bezoeken en tegen het einde van de middag nog een boottochtje gedaan voor de tempels langs de rivier. Was heel mooi. Hadden ook een lief vrouwtje die de boot bestuurde en steeds even ging slapen als ze op ons moest wachten. Terwijl ik bij een tempel liep wilde er weer iemand met me op de foto ‘Hey you!', een Japanse vrouw volgens mij en voor de foto omhelsde ze me (en mijn zweet) alsof ze me al jaren kende haha.

's Ochtends had ik al een bus geboekt naar Sukhothai, maar na die hele dag had ik eigenlijk wel weer even genoeg tempels gezien en ging ik liever direct door naar Chiang Mai. Dit kon helaas niet meer, dus heb ik ook nog een nachtje in Sukhothai doorgebracht maar 's ochtends weer vroeg de bus naar Chiang Mai gepakt. Hier zijn ze geneigd meer kaartjes te verkopen dan ze stoelen hebben, dus na een toiletbezoekje onderweg zat ik zonder stoel haha (mijn tas en mp3 lagen er nog gewoon). Onderin de bus in het bagageruim liggen dan wat matrasjes waar ook mensen zitten. In Chiang Mai ontmoette ik Irene weer en we besloten om de dag erna meteen naar Pai te gaan want ik had nog genoeg tijd voor Chiang Mai en Irene moest al snel weer naar Bangkok omhaar zus te meeten. De weg naar Pai staat vooral bekend om de vele haarspeldbochten en dat is te merken ook haha. Het is 140 kilometer met 762 bochten dus je kunt je voorstellen dat dit een aardig misselijkmakend ritje is (vooral in een lokale bus zonder airco en beenruimte gebaseerd op Thaise mensen). We hadden er los van elkaar flink wat reisdagen op zitten (Kanchanaburi-Ayutthaya (3 uur), Ayutthaya-Sukhothai (8 uur), Sukhothai-Chiang Mai (6 uur), Chiang Mai-Pai (4,5 uur) met steeds 1 nacht ertussen.

Toen we net 5 minuten zaten te eten met onze backpack nog naast ons, zag ik Jelle en Kees op de scooter voorbij komen. Ja hoorrr! Even later zaten ze bij ons aan tafel en besloten we om ook naar hun guesthouse te gaan. Hier hebben we dus 3 nachten geslapen in een luxe bungalow aan de rivier (inclusief wiebelbrug erheen). Zij hadden inmiddels vriend Yves opgepikt die twee weken met hen mee reist. Paar hele gezellige dagen gehad in Pai en met Irene klikte het ook heel leuk. Avonden vaak voor de bungalow zitten drinken (en eindigend in een kroegje maar het sloot vroeg), lekker gegeten, leuke ladyboy anekdotes, een en al grappen, raften ging helaas niet omdat de rivier te laag stond en hetzelfde voor tuben. Irene en ik zijn nog naar een waterval geweest om te zwemmen. Op de dag dat we wat wilden touren regende het heel hard, dus uiteindelijk nog de dag van ons vertrek een scootertje gehuurd en naar Pai Canyon gereden. Jelle moest ons eerst ‘les geven' voor we ‘m meekregen haha maar het was heel leuk. De scooters hier trekken zo snel op dat ze in NL onder motoren vallen, maar heb maar max 70/80 gereden.

Irene ging die dag terug naar Bangkok en ik ben met de drie jongens naar Chiang Mai gegaan voor een trekking. Die wilden we eerst in Pai doen maar daar was het duidelijk laagseizoen dus leek ons minder leuk. In Chiang Mai uit geweest en toen met 3,5 uur in bed en een lichte kater aan de tweedaagse trekking begonnen. We hadden een hele leuke groep (13 personen) en ook de gids was vrolijk en zong onderweg steeds zijn eigen variatie op nummers (Stand up, get up, come on, move your bum). Het heeft beide dagen echt enorm hard geregend maar dat maakte het juist wel avontuurlijk. De gekleurde poncho's schepten ook een leuk beeld (hoewel ze op den duur nog weinig deden). Het begon al super lachwekkend omdat door de modder velen onderuit gingen en onderweg was het soms best een lastige route dus was er wat hulp van elkaar vereisd. Het was een tocht van 6 km (oooo dachten wij) maar je stijgt daarbij 650 meter dwars door de jungle heen dus het was wel enorm zwaar (ook daarom was de regen wel fijn want zon was nog erger geweest). Maar gezamelijk klagen schept ook een band en eenmaal boven vergeet je het snel. We sliepen die nacht in een hut helemaal op de top van de berg bij een stam die daar leeft en het was een hele leuke avond. Lekker gegeten en kampvuurtje etc. Vroeg naar bed gegaan en na de nacht op matjes en wat enge spinnen de natte kleding weer aangetrokken en begonnen aan de afdaling. De trilbeentjes waren ook weer present. Onderweg kom je trouwens lycheebomen tegen en kan je dus gewoon plukken en eten, hoe lekker is dat! Eenmaal bijna beneden gingen we nog raften en dit was echt super vet. Ik zat in een boot met 6 vrouwen dus dat was voor de Thaise gidsen natuurlijk een leuke uitdaging om ons de boot uit proberen te krijgen. Je had allerlei commando's en moesten we ineens allemaal rechts bijvoorbeeld of allemaal achterin en tilde een ander de voorkant op haha. ‘Ik ben droog gebleven' is gelogen doordat ik daarvoor al een paar uur in enorme regen gelopen had, maar ik ben in ieder geval niet uit de boot gevallen. Na het raften hebben we nog een stukje op een bamboovlot afgelegd, wat vast enorm leuk is als de zon schijnt ;-) (en nu ook wel hoor maar de rest leuker). De eerste dag hebben we trouwens ook nog olifant gereden, maar op zo'n houten zitje wat ik sowieso niet ging doen riep ik thuis... Hierna zat de trekking erop en werden er gegevens uitgewisseld voor foto's. Deze heb ik vanwege de regen namelijk zelf bijna niet gemaakt dus kan ik ook niet laten zien. Die avond afscheid genomen van de jongens die naar Laos door gingen (stiekem toch wel jammer want een hele leuke tijd gehad door hen, wat een figuren haha).

En hoe makkelijk je mensen ontmoet bleek maar weer eens, want toen we nog aan het wachten waren op het busje van de jongens, raakte ik al aan de praat met Saskia. Daar wat mee gedronken en de dag erop Chiang Mai mee door gelopen, het belangrijkste tempelcomplex bezocht en in het park lekker verse lychees gegeten. Bij de tempel zaten (opgezette?) monikken. Ze waren duidelijk in leven geweest en nu niet meer, best creepy. Ook hingen er allemaal mooie wijze spreuken, heel leuk! 's Avonds wat gaan eten met zn 3en (Linda nog) en daarna in het hostel van Linda met een groep wat gedronken en even naar wat barretjes geweest. Omdat ik aardig wat dagen in Chiang Mai door moet brengen, ga ik morgen een kookcursus doen en vrijdag op een olifantentrip. Waarschijnlijk allebei met Saskia ook en misschien nog drie Nederlandse meiden. En waarom ik zo lang in Chiang Mai door moet brengen (ik ben hier sinds zaterdag 5 mei, toen die trekking dan tussendoor en blijf hier minstens tot de 13e)? Vanwege heel leuk nieuws, want Ann komt deze kant op! Ze komt 13 mei in Chiang Mai aan en daarna gaan we samen 1,5 maand Laos en Cambodja ontdekken. Superrr leuk dus en ik kijk er enorm naar uit dat ze er is!

En weer een link naar de rest van mijn foto's: https://picasaweb.google.com/107369029448533362027/May92012?

Hopelijk gaat daar ook alles goed, ik hoor graag van jullie nieuwtjes en bezigheden!