Vietnam

Met een dubbel gevoel stapte ik in de bus naar Vietnam, omdat ik vooraf vooral veel hoorde dat de mensen er onaardig zouden zijn en je continu afgezet wordt etc en natuurlijk ook omdat ik vanaf dat moment weer alleen op pad ging. Uiteindelijk ben ik er 30 dagen geweest en heb ik een toptijd gehad, hoewel ik door sommige dingen wel begrijp waar die 'roddels' vandaan komen, maar vaak daardoor ook juist wel weer versteld stond van de aardige mensen.

Na een lange busreis kwam ik aan in Ho Chi Minh City (voorheen Saigon), de grootste, maar niet de hoofdstad. Op zoek naar een slaapplek kwam ik op straat Gitte (Denemarken) tegen en samen met haar heb ik de dagen daarna HCMC verkend. Waar de vorige landen soms al erg hectisch waren qua verkeer, werd dit in Vietnam nog volop overtroffen. Tijdens het oversteken sjezen de motorbikes aan alle kanten aan je voorbij. De eerste dag hebben we een walking tour gedaan waarbij we het eerste uur vooral één straat zo'n 10x gezien hebben, want als je hier de weg vraagt en ze weten het niet, wijzen ze gewoon een kant op.

De dag erop zijn we naar de Cu Chi tunnels gegaan, een van de vele tunnelcomplexen uit de Vietnamoorlog. Hier zagen we een geschiedenisfilm, werden allerlei vallen gedemonstreerd en gingen we de tunnels in. Niet de originele, want de voor Westerse mensen verbrede tunnels zijn al claustrofobisch genoeg. Geeft meteen aan hoe het in 'de echte' geweest moest zijn. Verder zijn we nog de Financial Tower op geweest voor een 360 graden uitzicht over de hele stad, echt super mooi. Vanuit hier hebben we de zonsondergang bekeken. Wat erg leuk is aan HCMC is dat 's avonds iedereen op kleine plastic krukjes aan de kant van de weg zit, als een soort 'barretjes'.

De volgende bestemming was Mui Ne, een plaats die vooral bekend staan om de zandduinen. Met wat mensen uit mijn dorm hebben we die dan ook bezocht, met daarnaast nog een vissersdorpje, de Fairy Springs, Canyon etc. 's Avonds zijn we aan zee seafood gaan eten waarbij vooral één enthousiasteling kreeft, krabben, schelpen en nog veel meer bestelde. Hij kon zo de nieuwe Jamie Oliver worden zoals hij genoot en erover sprak.

Na Mui Ne ben ik naar Dalat gegaan, een stadje in de bergen waardoor het daar een stuk koeler was (vond ik helemaal niet erg). Hier ging ik om twee redenen heen, ten eerste omdat dit de enige plek in Vietnam is waar je aan canyoning kunt doen en ten tweede omdat ik vanuit hier een Easy Rider Tour wilde regelen. In Dalat ben ik samen met Maaike eerst een motortourtje in de omgeving gaan doen wat al heel leuk was. Omdat Maaikes pink gebroken was, begon ik de dag erna alleen aan het canyoningavontuur maar uiteraard waren we wel met een groepje. Canyoning is abseilen door een waterval: dat klinkt cool en het is nog veel cooler (en best spannend). We begonnen met wat technieken, droog abseilen, korte trekkingen van plek naar plek, van de rotsen afglijden etc. Beneden staat er niemand om te zekeren, dus dit heb je zelf in de hand. Maar na de lunch begon het pas echt, dé waterval waar we doorheen zouden gaan abseilen kwam in zicht en toen slikte iedereen toch wel even. Het was super glad dus bijna iedereen viel halverwege wel eens tegen de rots (ik hield er een gat in mijn elleboog aan over) en omdat je dan een krachtige waterval op je krijgt, was het wel fijn dat we daarvoor geleerd hadden hoe we dan niet moesten verdrinken haha. Op een bepaald punt stopte de rots en dan riepen ze 'JUMP' voor de vrije val. Na deze overwinning zijn we nog van een 7 en 11 m hoge rots gesprongen en was er een flinke trekking terug omhoog. Al met al een super gave dag!

Nog maar net opgedroogd ben ik met Lex en Syb (die ik in Cambodja al ontmoet had) de easyridertour gaan boeken. Hierbij boekten wij een easyrider die ons achterop de motor in drie dagen van Dalat naar Nha Trang bracht via een hele mooie binnenlandse route en met vele stops bij bijv. koffie-, noodle- en zijdeplantages. Dit was echt een super ervaring. Sowieso het drie dagen achterop de motor zitten is al leuk, maar ook dat je meer in het 'echte' Vietnam komt en onder drie Vietnamezen bent die je van alles vertellen. Daarbij was Hung, mijn easyrider, een ontzettend lieve man. Als we naar een waterval klommen keek ie bijv. even achterom en zei 'Laura, be careful' haha. De eerste nacht sliepen we in een homestay bij het Lak Lake. Syb was de tweede dag jarig en dat moest natuurlijk gevierd worden. Onze riders hadden al een mooie taart gehaald en wij zij 's avonds nog de karaokebar in gegaan (dat hoort erbij als je in Azie bent). Daarna sliepen we in een hotel, ik kreeg mijn eigen kamer want ze hadden geen driepersoonskamers. Bleken de easyriders wel gewoon met z'n drieen op een kamer te slapen haha, ik werd dus echt (onnodig) behandeld als de enige vrouw.

Aangekomen in Nha Trang had ik met Esther afgesproken die ik ontmoet had in onze dorm in HCMC. De dag erna gingen we met ook nog Maaike, Nicolien, Cham en Michelle (beiden Australisch) op een snorkeltripje. In Nha Trang zijn we op aanraden van iedereen die we onderweg tegen kwamen ook naar Vinpearl Land geweest. Dit is een attractie-, water-, game- en aquariumpark in één. Een mooi park en het waterpark was heel leuk, maar achteraf hadden we dit wel kunnen missen.

Na Nha Trang werd het weer tijd voor een slaapbus richting Hoi An. Niet mijn meest favoriete vervoersmiddel, aangezien je benen in een soort koker moeten die meer gebaseerd is op de Aziatische lengte dan op die van mij. Gelukkig maakte Hoi An veel goed want dit is echt een prachtig stadje (de hele stad an sich staat ook op de werelderfgoedlijst van UNESCO). Het is een oude havenstad en alles is er mooi: prachtige gebouwen en overal hangen lampionnetjes in de bomen etc. Hoi An is ook de stad die bekend staat om de tailors waar je kleding kunt laten maken. Waar ik de eerste dagen nog niets hoefde, ben ik uiteindelijk toch overstag gegaan omdat ik steeds mee ging met de andere meiden en van alles zag. Verder hebben we hier tussen het passen door lekker van het strand genoten. Rond een uur of 5 worden er op het strand matjes neergelegd en zit het helemaal vol met Vietnamezen picknicken, heel leuk!

Op naar Hué in de volgende nachtbus, de oude keizerlijke hoofdstad van Vietnam. Hier bleven we slechts één nachtje en hebben Reinout, Esther en ik (de vrouwen natuurlijk achterop) met nog een Engelsman op de scooter het stadje verkend. We bezochten o.a. de citadel en wat tombes, wederom erg mooi. En toen was het tijd voor... Weer een slaapbus. Gelukkig was ik inmiddels wel wat meer gewend dus viel de schade (slapeloosheid) mee toen ik aankwam in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Na een nachtje in een dorm met 12 mensen waarvan 10 dronken Engelsen vertrok ik gelukkig met Laetitia, Julia (Duitsland) en Kat (Engeland) richting Halong Bay, een van de zeven natuurwonderen. Hier sliepen we een nacht op een boot en konden we onderweg genieten van alle mooie uitzichten.

Eenmaal terug in Hanoi liepen we 's avonds op straat toen ik net vertelde dat in Hoi An het tasje van Esther bijna van haar schouder gerukt was door een scooter dus dat we op moesten letten, en wat gebeurt er? Juist, Laetitia haar tas wordt uit d'r handen getrokken. In Hanoi hebben we verder veel rond gelopen omdat je op elke hoek van de straat wel weer wat anders moois/aparts ziet. Ook zijn we naar het Mausoleum geweest, waar Ho Chi Minh opgebaard ligt. Erg bijzonder om zo'n 2 uur in de rij te staan om vervolgens binnen 3 seconden langs zijn lichaam te lopen (dat zwaar bewaakt wordt). Hiervoor komen vele Vietnamezen naar Hanoi. Ook heb ik het HCM museum bezocht en zijn we naar een Water Puppet Show geweest, dat kan je niet missen in Vietnam. Leuk om eens gezien te hebben. Uiteraard moest er verder ook geshopt worden en stond er nog een grote to do op de lijst: Sapa.

Samen met Laetitia en Cham hebben we daar de eerste dag een trekking door de rijstvelden gedaan. Wauw! Sapa is echt adembenemend mooi. Onderweg kom je door dorpjes heen van de H'Mong people die nog steeds traditionele kleding dragen (en maken) en zie je kinderen spelen met hun huisdieren: buffels. Sapa is een bergdorpje waardoor het ook hier weer een stuk koeler is en ook het dorp zelf is heel leuk doordat overal H'Mong mensen lopen of op de markt staan.

In Sapa hadden Cham en ik echter nog een ander plan: de Fansipan beklimmen. Dit is de hoogste berg van Indochina en staat niet als gemakkelijk bekend, waardoor we best zenuwachtig waren. Om half 9 vertrekken werd natuurlijk half 11 en na een autoritje en een kleine afdaling konden we beginnen. Met ons klommen nog elf Vietnamese studenten en vier 'dragers'. Dit zijn twee mannen en twee vrouwen van de H'Mong die op hun rug een mand dragen met het eten voor die avond erin. Onderweg kwamen we erachter dat zij 'm ook pas voor de tweede keer beklommen en de vrouwen niet tot de top hoefden. Gelukkig maar, want die manden wogen behoorlijk veel.

Door het regenseizoen wordt het niet echt aangeraden 'm in deze tijd van het jaar te beklimmen, maar de eerste dag viel ons alles mee. Het grootste deel van de tocht heeft niet echt paden, waardoor je loopt door beekjes, klimt over rotsen, boomwortels etc, maar hierdoor heb je vaak wel iets om je aan vast te pakken. Een lunchstop, wat doorweekte kleding en een paar uur verder kwamen we aan bij het overnachtingskamp. Ons werd verteld dat het er wel wat kouder was, maar dat een vestje genoeg zou zijn: het was er ijs- en ijskoud. Gelukkig kon ik een bodywarmer lenen, was er een kampvuur en gaven de plastic zakken om onze voeten wat warmte. Omdat alle tenten vol lagen, was het de bedoeling dat we in de kookhut zonder wanden zouden slapen. Gelukkig was er een heel lief Vietnamees meisje dat ervoor gezorgd heeft dat we met z'n tweeen nog bij hun in de tent konden. Bibberend vielen we uitgeput al vroeg in slaap, er was geen electriciteit en de dag erna vertrokken we alweer om 5.30 uur. De tweede dag regende het al vanaf het begin enorm hard waardoor het allemaal nog modderiger, gladder en gevaarlijker was. Maar na wat uren zwoegen konden we elkaar in de armen vallen, want we hadden de top bereikt!!! Dat gaf natuurlijk wel een ontzettende kick. Na een korte pauze zijn we zo ongeveer in één keer helemaal terug naar beneden gegaan, omdat we de slaapbus terug naar Hanoi moesten halen. Een bamboestok bood hier veel hulp want het was ontzettend glad. Het scheelde niet veel maar na zelfs nog een korte douche hebben we de bus gehaald waarin we sliepen als roosjes. Die avond en ochtend erna konden we letterlijk onze benen niet meer bewegen, maar toen ze daarna weer begonnen te werken, was het het zeker waard!

In Hanoi meteen een massage genomen voor de spieren, die iets minder relaxed uitpakte dan gepland, er werd namelijk letterlijk over me heen gelopen. Cham vertrok naar Laos en ik ben twee dagen herstellende (haha) geweest in Hanoi. Daar ben ik nog zo ongeveer mijn hotel uitgezet omdat ze ook een andere boeking hadden en ik had natuurlijk alles in de omgeving (Halong Bay, Sapa etc) al gezien dus viel er aan mij minder te verdienen. Daarna ben ik dus maar snel op het vliegtuig gestapt richting Bangkok, heb ik een paar uurtjes op het vliegveld gelegen en vertrok ik met de bus naar Nong Khai. Momenteel zit ik in Ban Thin Dung, een plaatsje in Thailand bij Phon Phi Sai voor vrijwilligerswerk (www.isan-survivor.org). Ik geef hier Engels les aan kinderen. Dat ik het hier goed naar mijn zin heb blijkt wel uit het feit dat ik van plan was om hier slechts twee weken te blijven en ik er nu alweer vijf zit. Daarover later meer!

Voor meer foto's van het prachtige Vietnam klik hier: http://tinyurl.com/98ka9cl

Cambodja

Na Laos was het tijd voor Cambodja, waar we 11 juni na een busreis van 14 uur in Siem Reap aankwamen. Siem Reap is een hele leuke stad met een grote Nightmarket om te shoppen, pubstreet en als hoogtepunt natuurlijk de Angkor Wat tempels. In Laos waren we Sanne weer tegen gekomen die ik nog uit Chiang Mai kende en onderweg en bij het hotel etc hadden we inmiddels een groep van acht Nederlanders verzameld, waarmee we de daaropvolgende dagen lekker Hollands op de fiets de tempels hebben verkend. De dag na onze aankomst zijn we direct van start gegaan en kwamen we meteen al tegen waar Cambodja ook bekend om staat: bedelende kinderen die je proberen van alles te verkopen, heel sneu. De tweede dag zijn we 's nachts om 4.15 uur wederom op de fiets vertrokken om de zonsopgang bij Angkor Wat te bekijken (samen met 200 anderen), erg mooi. Het grootste deel van de dag hebben we in en rondom de hete tempels doorgebracht, waarna we gelukkig verkoeling konden vinden in het zwembad (!!) bij ons hotel. Die nacht, voor ons namelijk om 2 uur snachts, speelde Nederland de tweede wedstrijd van het EK en het was heel bijzonder om zo ver van huis dit met zoveel in het oranje gekleedde Nederlanders te kijken. Na een zwembaddagje hebben we vrijdag de verder weg gelegen tempels met de tuk tuk bezocht. De Angkor Wat tempels hebben enorm veel indruk gemaakt, echt heel erg mooi. Bij een van deze tempels zat een prachtige vrouwelijke monnik om geluksarmbandjes uit te delen. Hierbij nam ze je hand, knoopte het armbandje om, blies vervolgens op je voorhoofd en hand en na een 'ploef' en het spreiden van haar armen kwam er een (tandeloze) lach van oor tot oor.

De dag erop vertrokken we met z'n vieren naar Sinahoukville. Hier hebben we vooral veel op het strand gelegen, gebarbecued op het strand en zijn we een paar keer op stap geweest (en zagen we de laatste EK wedstrijd van NL maar ik zal verder geen nare herinneringen naar boven halen). Op het strand zijn we nadat het zo'n tien keer gevraagd is, uiteindelijk bezweken voor een beautybehandeling en massage (met een gratis tik op de billen omdat ze van dikke billen houden haha). Wat wel erg is om te zien is dat er 's avonds als je zit te eten veel bedelaars langs komen die ledematen missen door o.a. landmijnen.

Na een paar dagen bij komen gingen we naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, waar ons wat minder leuke dingen te wachten stonden. Tussen 1975 en 1979 (dus zeer recent!) zijn er hier namelijk op gruwelijke wijze twee miljoen mensen (1/4 van de bevolking) omgebracht. We besloten alle heftigheid maar meteen op één dag te plannen, dus begonnen we 's ochtends met de S-21 gevangenis. Hier zie je de martelkamers en o.a. foto's van alle mensen die er vast hebben gezeten: zo'n 20.000 waarvan slechts 7 mensen het overleefd hebben. Hierna bezochten we de Killing Fields, waar mensen werden geexecuteerd en in massagraven begraven. Dit alles was heel indrukwekkend en het was een heftige dag. Vooral omdat je eigenlijk door een heel mooi groen gebied loopt waarbij je weinig zou vermoeden, terwijl je van de audiotour al de gruwelijke gebeurtenissen hoort. Je wordt dan ineens gewezen op kledingresten en zelfs botten die door de regen eens in de zoveel tijd naar boven komen, je ziet de massagraven nog als enorme kuilen en natuurlijk ook de Baby Tree waartegen baby'tjes doodgeslagen werden... Er werd namelijk alles aan gedaan om maar kogels te kunnen besparen. In de loop der jaren hebben allerlei toeristen, zo ook wij, als mooi gebaar bij deze boom hun armbandjes achter gelaten (die de straatkinderen je weer verkopen). Ondanks al deze zeer recente gebeurtenissen en het feit dat Cambodja een van de armste landen van de wereld is, valt het meteen op dat Cambodja een prachtig land is met echt enorm vriendelijke mensen.

De dag erop vertrok Ann richting Bangkok om met Daisy nog drie weken Zuid-Thailand te bezoeken en bleef ik dus weer alleen achter. Nadat ik de tranen van het afscheid weg had geveegd, ben ik als verzetje naar de bioscoop gegaan en heb ik die dag lekker rustig aan gedaan. De dag erop heb ik met Kim doorgebracht die ik ook nog uit Chiang Mai/Laos kende en vertrok ik 's nachts naar Vietnam.

Iedereen bedankt voor alle leuke reacties altijd bij mijn reisverslagen! Ook heb ik bij mijn vorige reisverslag van Laos nu een link geplaatst met foto's (er mist een hoop doordat mijn SD kaartje stuk ging).

Hierbij een link naar de foto's van Cambodja: http://tinyurl.com/98svp4x

Laos

Door zo weinig reisverslagen te plaatsen maak ik het mezelf steeds lastiger. Where to start?!

Na mijn vorige reisverslag heb ik in Chiang Mai nog met een groep van zes meiden (gezellig!) een Thaise kookcursus gevolgd en heerlijk gekookt mmm. De dag daarop heb ik een mahout training gevolgd (met vijf dezelfde meiden) en ben ik op slag verliefd geworden. Dat was echt een fantastische dag en het contact met de olifanten was heel bijzonder. Eerst werd ons over elke olifant verteld, waarna we commando's moesten leren, een stuk gingen lopen en vervolgens met ze gingen zwemmen. De olifanten genoten net als wij volop. ‘s Avonds zijn we op aanraden van Marlou nog naar een ladyboyshow geweest en dit was ook echt hilarisch. Stel je een uberfoute playbackshow voor, denk het nog 10x overdrevener en het komt in de buurt. Sommige ladyboys waren soms echt prachtige ‘vrouwen'.

Zondag kwam Ann aan dus ben ik haar met ballonnen op gaan wachten op het vliegveld. Super leuk om elkaar na zo lang weer te zien en de eerste dagen lekker rustig aan gedaan: gestart met een massage, naar de nightmarket, doctor fish en het zwembad. Toen Ann wat meer geacclimatiseerd was zijn we richting de grens vertrokken om Laos in te gaan, met nog een tussenstop in Chiang Rai. De grensovergang verliep soepel dus zo stonden we ineens in Huay Xai. Daar zijn we meteen goed van start gegaan met de Gibbon Experience. Dit is een soort trekking waarbij je stukken door de jungle loopt en ook veel ziplines gebruikt en ‘s avonds in een echte boomhut slaapt: een kinderdroom die uitkomt haha. De boomhut was aan de zijkant open waardoor je in de open lucht doucht terwijl je over de jungle uitkijkt. De trekking was even doorzetten maar we werden volop beloond want het ziplinen was ontzettend gaaf. Sommigen waren op 400 m hoogte en wel 700 m lang waardoor je letterlijk over adembenemende uitzichten vloog. De gibbons hebben we overigens niet gezien.

De boomhut hierboven

Vanuit Huay Xai besloten we om wat meer ‘off the beaten track' te gaan door nog wat meer richting het noorden te gaan, naar Luang Nam Tha. Hier hebben we fietsen gehuurd en zijn op weg gegaan naar een waterval, die overigens droog stond, maar de tocht erheen was al heel leuk door dorpjes heen. Ook hebben we hier met een gids onze eigen tour samen gesteld door eerst naar de lokale markt te gaan waar hij over van alles uitleg gaf (zo kauwen ze hier op bizonhuid, met het haar er nog aan). Daarna gingen we naar de stam Tai Dam waar we zagen hoe zij hun eigen Lao Lao (whisky) maken en zijden rokken weven. Tot slot gingen we onaangekondigd langs bij een basisschool om Engelse les te geven. De directeur wilde meteen met ons (en de ballen die we als cadeautje mee hadden genomen) op de foto en was erg blij dat we kwamen. Tijdens het uurtje lesgeven stond er door elke kier wel iemand mee te kijken.

Hierna zijn we verder gegaan naar Nong Khiaw. Gelukkig kwamen we daar aan, want tijdens een plasstop werden we al vergeten en onderweg ging de bus twee keer stuk waardoor de chauffeur vervolgens continu stopte om onderdelen te kopen en beetje bij beetje iets te repareren. Gelukkig draaiden ze onderweg op vol volume wat Laotiaanse hits, dat maakte veel goed ;-). Nong Khiaw was prachtig, maar er viel wel weinig te doen waardoor we besloten na een nachtje alweer verder te gaan naar Luang Prabang, de voormalige hoofdstad van Laos. Dit is een hele leuke stad waar je enorm veel Franse invloeden ziet. Sowieso aan de gebouwen, maar ook aten we hier bijvoorbeeld elke ochtend een lekkere baguette bij een straatstalletje. Hier hebben we verder twee tempels bezocht, een prachtige waterval beklommen en een beetje geshopt op de avondmarkt. In Luang Prabang is er een avondklok en hierdoor gaat iedereen (ook de backpackers) ‘s avonds naar de bowlingbaan die dan als enige nog open is, super grappig en hier wordt dan ook serieus gebowld. Ook zijn we hier een avond naar een echte Laotiaanse club geweest waar we ontzettend veel lol gehad hebben (en ik zo ongeveer de langste was).

Na Luang Prabang volgde Vang Vieng. Dit staat bekend om het tuben: op een band ga je over de rivier van bar naar bar waar je dan met een touw binnen gehaald wordt. Omdat de rivier in deze tijd van het jaar enorm wild is en er veel ongelukken gebeuren, hebben wij hier gewoon lopend aan deel genomen en het net zo leuk gehad. Verder is Vang Vieng een heel chill plaatsje met overal lounge plekken waar je Friends kunt kijken. Na een paar dagen feesten zijn we vertrokken naar Vientiane. Ondanks dat weinig mensen hier enthousiast over zijn, wilden we de hoofdstad niet skippen. We waren hier in het weekend en hierdoor stroomde het in het park over van de sportende Laotianen. De hele boulevard was bezaaid met hardlopers, even verderop was er een grote aerobicswork-out bezig en heel het park stond vol met fitnessapparaten. Heel leuk om te zien.

De Kong Lor Cave was de volgende bestemming en de busreis hierheen was zacht uitgedrukt weer bijzonder. We kwamen aan en de hele bus zat vol televisies, waardoor er geen plek voor ons was. Een deel werd er vervolgens uitgetild maar er moesten nog wel wat motorbikes op het dak (en al die televisies). Later bleek er nog veel meer op het dak te zitten want we stopten regelmatig om even het een en ander af te leveren. Omdat er meer kaartjes verkocht waren dan beschikbare plaatsen, werd het hele gangpad vol gezet met krukjes. Gelukkig duurde de reis maar 12 uur. We eindigden in het plaatsje Kong Lo waar niets te doen is, maar wederom een prachtige omgeving. De Kong Lor Cave, een grot van 7,5 kilometer lang waar een rivier doorheen loopt, is adembenemend. Met hoofdlamp en reddingsvest stapten we met z'n 3'en in een smal bootje met twee gidsen en gingen we de grot binnen. Deze was op sommige plaatsen zo hoog of breed dat je de kanten niet kon zien met je lamp. Daarbij waren er plaatselijke regenbuitjes, moesten we soms even in het water uitstappen of liepen we vast waarna onze gidsen er alles aan deden om ons weer varende te krijgen. Dit was echt enorm vet en valt eigenlijk niet echt te omschrijven. ‘s Avonds zagen we een man lopen die zijn eigen infuus in de hand omhoog hield haha hilarisch gezicht (daarna ook nog eens een drie mensen op de scooter gezien waarbij de moeder het infuus van haar kindje omhoog hield, alles kan hier).

Hierna zijn we twee nachten in Pakse geweest als tussenstop richting de 4000 islands in het zuiden van Laos. De busreis naar Pakse zou 8 uur duren maar dit werd 15 uur, waarbij de eerste 2 uur de oren van ons hoofd gepraat zijn door Els van 3 en Jan van 7 haha. Bij elke stop kwamen er ook vrouwen binnen met eieren en kippen op stok, oordeel zelf... http://i49.tinypic.com/1zwdrp1.jpg In Pakse heb ik door de harde regen nog een smak gemaakt van een betegelde trap waar ik vast een mooi souvenir aan over zal houden ;-). In Don Det (4000 islands) sliepen we tussen de muizen en zijn we wederom naar een waterval gefietst die dit keer alles behalve droog stond (enorm!). De dag erop zijn we gaan kayakken waarbij we naar de grootste waterval van ZO-Azie zijn gegaan (in volume), ‘even' naar Cambodja zijn gekayakt om te lunchen en zoetwaterdolfijnen van heel dichtbij gezien en gehoord hebben.

Laos heeft in ieder geval echt super mooie natuur en onderweg in de bus zie je de mooiste dingen. Overal lopen bijvoorbeeld ook buffels waardoor de chauffeur continu aan het toeteren is en je ze daarna weg ziet rennen. Nu toeteren ze hier sowieso aan een stuk door als waarschuwing en lijkt te gelden wie het eerst toetert heeft voorrang.

Tot zover even het verslag want het is alweer erg lang. Inmiddels zijn we ook in Cambodja geweest, is Ann gisteren vertrokken om met Daisy nog drie weken Zuid-Thailand te doen en vertrek ik vanavond om 24.00 uur richting Vietnam. Maar dat typ ik een andere keer. Daarbij is er waarschijnlijk een virus terecht gekomen op mijn memory kaartje van mijn camera, waardoor ik hier foto's t/m Luang Prabang niet kan openen...

Hierbij alsnog een link naar wat foto's: http://tinyurl.com/9kqxkr3Waarbij het dus pas halverwege Luang Prabang begint en het er daardoor wat weinig zijn.

Midden en Noord Thailand

Er zijn sinds mijn vorige reisverslag pas 3,5 week voorbij maar doordat ik hier zoveel meemaak lijkt het veel langer. Tijdens mijn vorige verslag was ik net in Krabi en regende het enorm. De dag erop zijn we gaan klimmen in Railay Beach. Dit was echt enorm gaaf! De instructor klom ‘los' naar boven om touwen op te hangen voor het zekeren en onderling werd al gegrapt waarom ie in hemelsnaam zo hoog ging, want zo hoog zouden wij toch niet klimmen. We begonnen op een klein rotsje en waar ie er best moeilijk uit zag, kwam ik makkelijker boven dan gedacht. Daarna me dus ook aan de hoge gewaagd met de gedachte ‘ik zie wel hoe ver ik kom'. Met wat trilarmen en -benen en heel veel aanmoedigingen ben ik uiteindelijk helemaal tot aan de top geklommen! Het was 30 meter met enorm veel vlakke stukken waarbij je echt niet wist waar je jezelf vast moest gaan houden. Voor mijn gevoel was ik op een bepaald stuk al bijna boven en ik zag geen mogelijkheden dus riep dat ik naar beneden kwam. Maar de instructor liet me gewoon niet haha. Iedereen moedigde elkaar ook enorm aan door te schreeuwen enzo dus was echt gaaf en uiteindelijk heb je dan echt wat overwonnen voor je gevoel. We hadden ook een heel leuk clubje.

De dag erop werd ik wakker en was ik op alle plekken die tijdens het klimmen ontbloot waren SUPER erg verbrand, de zonnebrand er waarschijnlijk gewoon afgezweet. Die dag gingen we fietsen huren, dus heb ik vanwege de verbrande huid een ‘leuke' (uhh niet dus) hoed gekocht en lange mouwen gedragen. We zijn met de fiets op een bootje de rivier over gestoken op aanraden van twee meiden uit de klimgroep. We waren erg blij met deze tip want het was echt heel leuk. Je komt dan direct in een gebied waar nooit toeristen komen en het is er heel ‘urban' en kindjes roepen je na en zwaaien etc. We zijn daar ook naar een fishfarm gefietst en lekker gegeten. Ze hadden daar ook een modderpoeltje dus vermaakte me prima door krabjes etc te bestuderen.

De dag erop hebben we voor ons vertrek nog het viewpoint bij de Tiger Cave beklommen. Poeee dat was zwaar. Het waren 1237 treden waarbij soms van hele lage en soms juist zo hoog dat het echt klimmen werd. Onderweg wel mooie uitzichten en aapjes etc op de trappen, maar het was vol in de zon en ik heb zeker tien pauzes gehouden haha (en vaak getwijfeld om gewoon om te draaien). Uiteindelijk met een rood koppie boven aangekomen (jeej mezelf overwonnen) en na 10 minuten weer na beneden om ons te haasten richting de bus en boot naar Ko Phi Phi.

In het busje kwamen we al twee Nederlanders tegen (Jelle en Kees) en dat bleek daarna niet de laatste keer. Op Ko Phi Phi hebben we weinig gedaan maar wel een hele leuke tijd gehad. Het is net een klein dorp waardoor je steeds dezelfde mensen ziet. Er zijn veel shopjes en restaurantjes en we hebben er aardig wat strandfeestjes meegepikt. De eerste avond ook bij Thai Boxen een bucket gedronken. Wel leuk om eens te zien, het is een soort optreden en vooraf is er en dansritueel dat totaal niet matcht met het gevecht want dit dansje is nogal sierlijk. Daarna mochten ook toeristen voor een gratis bucket met elkaar de strijd aangaan, wel grappig. Met de hitte hier en de buckets (fles whisky, blikje fris & redbull) gaat het aardig snel dus het zijn goedkope avondjes. De sfeer op strandfeesten is wel echt super, veel leuke mensen ontmoet. De dag na zo'n feestje wel wat brak maar gelukkig is er op Phi Phi niet heel veel te doen dus is dat minder erg ;-). Ook Andreas (Zweed) die we via Eline (duikmaatje) op Koh Tao ontmoet hadden kwam naar Phi Phi omdat wij er waren. De dag dat hij er was regende/stormde het alleen de hele dag dus dat was wel zonde. Maar een filmpje gekeken en hij heeft 's avonds nog gethaiboxd (hij had al 10-daagse cursus gedaan in Ko Tao ook). We probeerden op Phi Phi ook al twee keer een tourtje te boeken naar Phi Phi Leh, Monkey Island etc maar de eerste keer ging deze niet door omdat het enorm regende en de tweede keer vanwege te weinig animo. Daar baalden we nogal van want we waren om 8.00 uur opgestaan na een strandfeestje en waren al uitgecheckt en konden ook niet meer terug onze kamer in. Die middag moesten we onze boot halen (en bus) richting Bangkok, maar vanwege een misverstand hebben we deze ook nog eens gemist haha wat een pechdag. Bangkok redden we niet meer, dus zijn we uiteindelijk 6(!) nachten op Phi Phi geweest in plaats van de geplande vier. Een geluk bij een ongeluk want we hebben de dag erna nog wel het tourtje kunnen doen.

Daarna zijn we dus naar Bangkok terug gegaan met de nachtbus, wel gezellig met nog vier Nederlanders, daar kwamen we om 5.00 uur 's nachts aan en ik heb zodra ze reden meteen de bus naar Kanchanaburi gepakt. Hier was dus het grote afscheid, want Lisanne bleef in Bangkok om daarna een andere richting op te gaan. Op het station was ik de enige blanke en vonden ze me volgens mij nogal irritant want ik liep naar mijn bus (nummer 83) maar bleek dat ik een minivan moest hebben 'YOU! Come here!'. Ik had nog wel om 2e klas gevraagd maar die hadden ze zogenaamd niet... In Kanchanaburi zat ik er voor het eerst even doorheen want ik kwam daar aan na een lange reis (14.00 uur vertrokken in Phi Phi, dag erna 12.00 uur in Kanchanaburi) en het was er 43 (zweterige) graden. Op mijn kamer misschien wel 45 dus slapen lukte niet en het eten was niet te eten etc (als je een rotdag hebt dan heb je een rotdag he haha). Bleek ik in de warmste maand van het jaar, ook nog eens naar de warmste provincie gegaan te zijn. Na al het gechagrijn ontmoette ik 's avonds gelukkig leuke mensen (Manon NL, Lauren Engeland en een frans stel). Met hen kort wat gedronken en besloten de dag erna naar het guesthouse van Manon te verhuizen en een zwembaddagje te houden met Lauren en Manon. Er kwamen ook nog twee Nederlanders uit haar hostel en dat bleken dus weer Jelle en Kees. Dat was echt een heerlijk dagje, 's avonds nog naar de night market en een biertje gedaan met zelfde groepje als de eerste avond (Jelle en Kees gingen die dag terug naar Bangkok om een vriend op te pikken). Kanchanaburi bleek wel echt te overstromen van de sekstoeristen, helaas.

De dag erop heb ik de Erawan watervallen bezocht, dit is een National Park met een waterval met zeven verdiepingen. Best een klim maar wel super mooi en bovenaan word je beloond want daar kan je ‘lekker' zwemmen. Lekker tussen aanhalingstekens omdat er vissen zwemmen die aan je gaan happen. Het zijn dezelfde visjes als bij Fish Doctor maar dan zeker 20 cm groot. Ik schrok steeds en kon er niet aan wennen, dus ben maar goed in beweging gebleven ;-). Die dag opgetrokken met een Duitse meid (leek jong maar bleek 31) en Canadese wat oudere man. Daarna naar een grot gegaan, in het Nam Tok treintje gezeten (dit is het einde van de Death Railway) en de Bridge over the River Kwai bezocht (tijdens de aanleg hiervan door krijgsgevangenen heeft door de omstandigheden slechts een klein deel dit overleefd). Kreeg ook nog vol een lens op me (en wat voor lens, zie foto) van een Japanner.

De volgende dag ben ik door gegaan naar Ayutthaya. Net voor ik de bus in ging sprak ik Irene twee minuten en heb ik mijn gegevens gegeven omdat zij ook richting het noorden wilde. In Ayuthaya heb ik in m'n eentje een dag een fiets gehuurd om alle belangrijke tempels te bezoeken en tegen het einde van de middag nog een boottochtje gedaan voor de tempels langs de rivier. Was heel mooi. Hadden ook een lief vrouwtje die de boot bestuurde en steeds even ging slapen als ze op ons moest wachten. Terwijl ik bij een tempel liep wilde er weer iemand met me op de foto ‘Hey you!', een Japanse vrouw volgens mij en voor de foto omhelsde ze me (en mijn zweet) alsof ze me al jaren kende haha.

's Ochtends had ik al een bus geboekt naar Sukhothai, maar na die hele dag had ik eigenlijk wel weer even genoeg tempels gezien en ging ik liever direct door naar Chiang Mai. Dit kon helaas niet meer, dus heb ik ook nog een nachtje in Sukhothai doorgebracht maar 's ochtends weer vroeg de bus naar Chiang Mai gepakt. Hier zijn ze geneigd meer kaartjes te verkopen dan ze stoelen hebben, dus na een toiletbezoekje onderweg zat ik zonder stoel haha (mijn tas en mp3 lagen er nog gewoon). Onderin de bus in het bagageruim liggen dan wat matrasjes waar ook mensen zitten. In Chiang Mai ontmoette ik Irene weer en we besloten om de dag erna meteen naar Pai te gaan want ik had nog genoeg tijd voor Chiang Mai en Irene moest al snel weer naar Bangkok omhaar zus te meeten. De weg naar Pai staat vooral bekend om de vele haarspeldbochten en dat is te merken ook haha. Het is 140 kilometer met 762 bochten dus je kunt je voorstellen dat dit een aardig misselijkmakend ritje is (vooral in een lokale bus zonder airco en beenruimte gebaseerd op Thaise mensen). We hadden er los van elkaar flink wat reisdagen op zitten (Kanchanaburi-Ayutthaya (3 uur), Ayutthaya-Sukhothai (8 uur), Sukhothai-Chiang Mai (6 uur), Chiang Mai-Pai (4,5 uur) met steeds 1 nacht ertussen.

Toen we net 5 minuten zaten te eten met onze backpack nog naast ons, zag ik Jelle en Kees op de scooter voorbij komen. Ja hoorrr! Even later zaten ze bij ons aan tafel en besloten we om ook naar hun guesthouse te gaan. Hier hebben we dus 3 nachten geslapen in een luxe bungalow aan de rivier (inclusief wiebelbrug erheen). Zij hadden inmiddels vriend Yves opgepikt die twee weken met hen mee reist. Paar hele gezellige dagen gehad in Pai en met Irene klikte het ook heel leuk. Avonden vaak voor de bungalow zitten drinken (en eindigend in een kroegje maar het sloot vroeg), lekker gegeten, leuke ladyboy anekdotes, een en al grappen, raften ging helaas niet omdat de rivier te laag stond en hetzelfde voor tuben. Irene en ik zijn nog naar een waterval geweest om te zwemmen. Op de dag dat we wat wilden touren regende het heel hard, dus uiteindelijk nog de dag van ons vertrek een scootertje gehuurd en naar Pai Canyon gereden. Jelle moest ons eerst ‘les geven' voor we ‘m meekregen haha maar het was heel leuk. De scooters hier trekken zo snel op dat ze in NL onder motoren vallen, maar heb maar max 70/80 gereden.

Irene ging die dag terug naar Bangkok en ik ben met de drie jongens naar Chiang Mai gegaan voor een trekking. Die wilden we eerst in Pai doen maar daar was het duidelijk laagseizoen dus leek ons minder leuk. In Chiang Mai uit geweest en toen met 3,5 uur in bed en een lichte kater aan de tweedaagse trekking begonnen. We hadden een hele leuke groep (13 personen) en ook de gids was vrolijk en zong onderweg steeds zijn eigen variatie op nummers (Stand up, get up, come on, move your bum). Het heeft beide dagen echt enorm hard geregend maar dat maakte het juist wel avontuurlijk. De gekleurde poncho's schepten ook een leuk beeld (hoewel ze op den duur nog weinig deden). Het begon al super lachwekkend omdat door de modder velen onderuit gingen en onderweg was het soms best een lastige route dus was er wat hulp van elkaar vereisd. Het was een tocht van 6 km (oooo dachten wij) maar je stijgt daarbij 650 meter dwars door de jungle heen dus het was wel enorm zwaar (ook daarom was de regen wel fijn want zon was nog erger geweest). Maar gezamelijk klagen schept ook een band en eenmaal boven vergeet je het snel. We sliepen die nacht in een hut helemaal op de top van de berg bij een stam die daar leeft en het was een hele leuke avond. Lekker gegeten en kampvuurtje etc. Vroeg naar bed gegaan en na de nacht op matjes en wat enge spinnen de natte kleding weer aangetrokken en begonnen aan de afdaling. De trilbeentjes waren ook weer present. Onderweg kom je trouwens lycheebomen tegen en kan je dus gewoon plukken en eten, hoe lekker is dat! Eenmaal bijna beneden gingen we nog raften en dit was echt super vet. Ik zat in een boot met 6 vrouwen dus dat was voor de Thaise gidsen natuurlijk een leuke uitdaging om ons de boot uit proberen te krijgen. Je had allerlei commando's en moesten we ineens allemaal rechts bijvoorbeeld of allemaal achterin en tilde een ander de voorkant op haha. ‘Ik ben droog gebleven' is gelogen doordat ik daarvoor al een paar uur in enorme regen gelopen had, maar ik ben in ieder geval niet uit de boot gevallen. Na het raften hebben we nog een stukje op een bamboovlot afgelegd, wat vast enorm leuk is als de zon schijnt ;-) (en nu ook wel hoor maar de rest leuker). De eerste dag hebben we trouwens ook nog olifant gereden, maar op zo'n houten zitje wat ik sowieso niet ging doen riep ik thuis... Hierna zat de trekking erop en werden er gegevens uitgewisseld voor foto's. Deze heb ik vanwege de regen namelijk zelf bijna niet gemaakt dus kan ik ook niet laten zien. Die avond afscheid genomen van de jongens die naar Laos door gingen (stiekem toch wel jammer want een hele leuke tijd gehad door hen, wat een figuren haha).

En hoe makkelijk je mensen ontmoet bleek maar weer eens, want toen we nog aan het wachten waren op het busje van de jongens, raakte ik al aan de praat met Saskia. Daar wat mee gedronken en de dag erop Chiang Mai mee door gelopen, het belangrijkste tempelcomplex bezocht en in het park lekker verse lychees gegeten. Bij de tempel zaten (opgezette?) monikken. Ze waren duidelijk in leven geweest en nu niet meer, best creepy. Ook hingen er allemaal mooie wijze spreuken, heel leuk! 's Avonds wat gaan eten met zn 3en (Linda nog) en daarna in het hostel van Linda met een groep wat gedronken en even naar wat barretjes geweest. Omdat ik aardig wat dagen in Chiang Mai door moet brengen, ga ik morgen een kookcursus doen en vrijdag op een olifantentrip. Waarschijnlijk allebei met Saskia ook en misschien nog drie Nederlandse meiden. En waarom ik zo lang in Chiang Mai door moet brengen (ik ben hier sinds zaterdag 5 mei, toen die trekking dan tussendoor en blijf hier minstens tot de 13e)? Vanwege heel leuk nieuws, want Ann komt deze kant op! Ze komt 13 mei in Chiang Mai aan en daarna gaan we samen 1,5 maand Laos en Cambodja ontdekken. Superrr leuk dus en ik kijk er enorm naar uit dat ze er is!

En weer een link naar de rest van mijn foto's: https://picasaweb.google.com/107369029448533362027/May92012?

Hopelijk gaat daar ook alles goed, ik hoor graag van jullie nieuwtjes en bezigheden!

Zuid Thailand

Het is eigenlijk alweer te lang geleden dat ik iets geschreven heb dus hopelijk vergeet ik niets. En prepare want het wordt een lang verhaal (het regent hier enorm dus een geschikt moment om even te internetten).

De 31e zijn Lisanne en ik met de nachttrein vanuit Bangkok naar Suratthani gegaan om naar Koh Samui te gaan. Koh Samui wilden we vooral gebruiken ter overbrugging omdat we 6 april in Koh Phangan wilden zijn voor de Full Moon Party. Koh Samui viel ons dan ook wat tegen, het is er namelijk enorm toeristisch. ‘s Avonds in de barstreet Thaise dames in veel te korte rokjes etc. Uiteindelijk wel gewoon een paar fijne dagen gehad, de eerste dag zijn we allebei op het strand in slaap gevallen 'Zullen we even liggen? Ja kunnen we wel even doen', treinreis bleek toch vermoeiender dan we dachten. Dagen erna nog een lekkere massage genomen, heerlijk eettentje gevonden (soort garage haha) en op zoek gegaan naar shirts voor de Full Moon party. Ook nog naar een lokaal marktje gelopen wat eigenlijk het mooiste was dat we er gezien hebben. We kwamen hier ook in een wijkje terecht waar we zagen hoe bijv. de straatverkopers wonen. Heel mooi daar en nadat ik Kapunka (dankjewel) zei toen ik wat te drinken kocht werd er dan ook hartelijk (uit)gelachen. Kindjes wilden graag mooi poseren voor de foto. We hebben hier ook nog een eilandtour gedaan en daarmee direct alle toeristische dingen gezien. Werden ook gedropt bij een monkey show en mocht ermee op de foto etc maar dat vonden we allebei maar zielig. Ook een waterval beklommen (poeeee!) maar we werden wel beloond want het was erg mooi. Ook de Mother and Father Rock gezien, rara waarom heten deze zo? Na de dagtrip zijn we bij het ziekenhuis afgezet voor mijn muggenbulten (lees: plakkaten van 10 cm doorsnede). Vanuit thuis had ik hiervoor al pilletjes mee gehad van de dokter (allergie) maar deze hielpen niet echt. Het International Hospital was super netjes en ik heb er een mini-infuusje gehad, twee soorten tabletjes en nog een crème. Gelukkig helpt dit wel, alleen komen er steeds weer nieuwe dus blijf ik wel lekker bezig ;-).

Super lief

Vervolgens hebben we 4 april de boot naar Koh Phangan gepakt. We hadden in Koh Samui al een guesthouse gereserveerd omdat vanwege de Full Moon party alles vol zit. We zaten heel rustig maar het was echt een paradijsje! Hutje op het strand en elke avond een prachtige zonsondergang. Hier heerlijk gerelaxed en bijna niets gedaan. 6 april was het dan zover: de Full Moon party. In het stadje hadden we al een shirt & verf gekocht en ‘s avonds hebben we met een groepje mensen al flink wat voorpret gehad door elkaar te beschilderen. We zijn met een jongen en twee meiden uit Engeland en nog een Nederlandse jongen erheen gegaan en het was echt fantastisch! We vreesden een beetje voor de verhalen, maar het was heel bijzonder. Iedereen is vrolijk en ‘open', letterlijk dansen op het strand tot de zon op komt, drinken uit buckets, vuurshows en gewoon een hele leuke sfeer. Er zijn ook zogeheten ‘Sleeping areas' haha en het bleek erg verstandig om daar te gaan liggen want anders werd je flink toegetakeld. In het licht naar huis (nog een meisje bewusteloos tegen me aan in de taxi), ‘s nachts de zee in geweest en de dag erna de hele dag een enorme hangover gehad, maar dat was het waard! Daarna nog leuke tijd gehad met die engelsen, wel lekker rustig aan gedaan want niemand was echt fit meer.

Ons paradijsje (alleen hier minder zonnig omdat het al later was)

Wachten op de taxi ;-)

Na vier nachten in Koh Phangan, hebben we 8 april weer de boot gepakt naar Koh Tao, het duikeiland. We zijn direct door gegaan naar Impian Divers waar we wilden duiken en besloten om de volgende dag al te starten in plaats van een dagje rust, zodat we met nog een ander Nederlands meisje in de groep konden (Eline). We kregen eerst wat theorie en gingen daarna de boot op. Bepakt en bezakt het water (zee) in en dan maar deflaten om het water in te zakken... Ik stond meteen al versteld want wow dat is echt gewoon een hele tweede wereld! Het was nog wel even wennen om onder water te ademen. We moesten allerlei oefeningetjes doen zoals je duikbril vol laten lopen en dan onder water weer leeg blazen. Daarna mochten we tot 6 meter diep duiken en moesten we nog een zwemtest doen en 10 minuten watertrappelen. Lisanne besloot na die dag te stoppen omdat ze het wat eng vond en last van haar oren had en dus niet echt kon genieten van het uitzicht. Daardoor ging ik ook wat twijfelen maar toch besloten om door te gaan en daar ben ik achteraf erg blij mee. Want jawel, ik ben een heuse Padi Open Water Diver! Ook de tweede dag begonnen we (ik en Eline) met theorie en hebben we nog veel oefeningen gedaan: vest onder water uit, loodgordel af, lucht weg etc. Daarna nog twee duiken gemaakt en de derde dag was vooral fundiven. Super veel mooie dingen gezien en zelfs naar een wrak gedoken. Op het einde kan je steeds meer genieten van je wat je ziet en zie je ook echt het onderwaterleven zoals een werkgarnaaltje die druk bezig is. ‘s Avonds moesten we thuis steeds nog wat hoofdstukken lezen. Na onze laatste duik nog wat laatste theorieles en het examen. We waren helemaal kapot maar het was super! Die nacht vroeg gaan slapen en de dag erna zijn Lisanne en ik samen nog mee de boot op gegaan om een dagje te snorkelen. Op de boot hing altijd een hele leuke sfeer. De 13e was het Songkran (Thais Nieuwjaar) en dat houdt in dat je de hele dag in een groot watergevecht rondloopt haha super vet! We dachten nog even te kunnen pinnen maar werden al te grazen genomen. Maar meteen een waterpistool gekocht (bleek een beetje een zielige alleen dus toen over gegaan op flessen) en ons er vol ingestort. Jong en oud, Thaise mensen en toeristen, iedereen doet mee (en in iedereen komt het kind naar boven). Ook word je door Thaise mensen continu een gelukkig nieuwjaar 'Sawadee Pee Mai Tai' gewenst met talkpoeder. Als jullie er een indruk van willen krijgen kan je misschien het beste even googlen op Songkran (foto's/filmpjes). Ik heb wel foto's gemaakt, maar met mijn onderwatercamera dus het duurt nog even voor ik die heb. ‘s Avonds zijn we naar een ander strand gelopen om daar op stap te gaan. Het was net een mini-fullmoonparty met buckets en dansen op het strand. We zaten ook meteen eerste rang voor seksende stelletjes in de zee (dat hebben we bij de Full Moon Party dan weer niet gezien). We hadden nog afgesproken om contact te houden met Lars (jongen van de duikschool) maar die ging niet meer, dus waren we met zn 3en. Uiteindelijk voegde al snel een Zweed die Eline nog kende uit Indonesie zich bij ons (Andreas) en hebben we met z'n vieren een super leuke avond gehad. Omdat ik wat op had en er een heuse supersooker(!!) binnen handbereik was, liep dit echter weer uit op een natte bedoening. We hebben ook nog leuk gespeeld met Thaise kindjes in de zee, maar dat werd mijn telefoon toch iets te veel, helaas.

(Voorste is niet Eline)

De volgende dag moesten we al om 8.00 uur op om de boot te halen. Dat werd een lange reis, want we zijn gisteren pas rond 19.00 uur in Krabi aangekomen. Hostel gezocht en meteen wat gaan eten bij de nightmarket, heel leuk. De nightmarket was drukbezocht met Thaise mensen, waarschijnlijk vanwege de zaterdag of Songkran, en er was ook een liveband: gezellig! Nog een duizendpoot of iets dergelijks geproefd en een biertje gedronken. Vandaag zijn we een beetje rond gaan lopen en hebben we een tempel bezocht. Daar waren we een ware attractie want een groepje Thaise mensen giechelden steeds als ze ons zagen en wilden met ons op de foto: de vrouw vroeg het eerst voor haar dochter, maar bleek later vooral zelf met ons op de foto te willen haha. Na de lunch wilden we naar de cavetemple maar toen begon het heftig te onweren en regenen. Omdat daar ook een flinke klim omhoog bij hoort en het uitzicht alleen de moeite is bij mooi weer, proberen we dat een andere dag te doen.

Duizendpoot eten (nogal laf, want deze zag er niet eens eng uit)

Zo, jullie zijn weer op de hoogte (en een uurtje verder met lezen). In mijn eerste bericht zei ik trouwens dat het hier vijf uur vroeger is, maar het is hier juist vijf uur later dan bij jullie. Voor meer foto's verwijs ik jullie weer naar Picasa: https://picasaweb.google.com/107369029448533362027/April152012?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMyi8vTl-d6_hAE&feat=directlink

Hoe is het daar? Erik al een stage gevonden? ;-). XX

Eerste dagen Bangkok

Ik dacht er ‘even snel' wat foto's op te gooien, maar dat duurt nu zo lang dat ik net zo goed een verhaaltje kan typen. Ja jullie lezen het goed, ik heb het overleefd! De reis viel erg mee, hoewel ik wel weer even terug naar binnen gevlucht ben toen er op het vliegveld in Bangkok allerlei taxichauffeurs op me af kwamen ‘Want taxi?' Ik had al wat backpackers aangesproken om een taxi te delen, maar allen wachtten op een vriend of hadden een andere bestemming. Na een dappere poging tot het uitzoeken hoe ik met de trein en bus bij mijn guesthouse kon komen, ben ik toch maar op het aanbod van de taxi's in gegaan en twee minuten later lag mijn backpack achterin en zat ik voorin naast Mr. Pimpa.

Tijdens de vlucht heb ik weinig kunnen slapen dus ik was blij toen we er na 1,5 uur rijden waren. Ingecheckt en mijn kamer bekeken: erg netjes en perfect om even bij te komen. Meteen wat eten (chips) en water gekocht bij een winkeltje aan de overkant en drie uurtjes gaan slapen. Op het vliegveld had ik al een Thaise simkaart gekocht, dus Marlou was blij verrast toen ik haar belde. ‘s Avonds in de lobby een Duits meisje (Marlena) aangesproken die net binnen kwam. Meteen afgesproken om de volgende dag na het ontbijt op pad te gaan. We vertrokken om 10 uur en waren om 20.00 uur pas weer thuis, dus een hoop gezien en een gezellige dag gehad. Het eerste Thaise eten op en een heerlijke Pineapple Shake, in de tuktuk gezeten en afgezet bij een shop waarna de tuktukdriver weg was haha. Daarna met de volgende driver open kaart gespeeld, vrijwillig een shop bezocht om hem te helpen maar daarna voor een klein prijsje een heel stuk rond gereden. We hebben de zonsondergang gezien bij Wat Pho en zijn toen richting het guesthouse gegaan om Marlou en Hilde op te wachten. Zij wilden eigenlijk naar een ander hostel maar besloten na vijf teleurstellingen om hierheen te komen, voor mij natuurlijk wel gezellig! 's Avonds een drankje gedaan om even bij te kletsen en wat gegeten. De dag weer het een en ander bekeken en een leuk dagje gehad, lekker gegeten. We dachten op Khaosan Road te zijn, maar het bleek een ander veel leuker straatje. Khoasan Road viel daarna daarom maar wat tegen. Vandaag moesten we al om 7.00 vertrekken voor een tour naar de floating markets. Lekker toeristisch maar desondanks veel moois gezien.

In de tuk-tuk met een lychee-ijsje.

Bij Grand Palace (warm in lange kleding)

Eerste Thaise Lunch (mmm)

Met Marlena, Hilde en Marlou bij Wat Arun

Ik heb dus al een hoop gedaan en heb het naar mijn zin, maar moet natuurlijk nog wel wat wennen. Ten eerste is het hartstikke heet en benauwd, ik moet om de paar minuten de zweetdruppels van mijn hoofd afvegen. En ik heb last gehad van een jetlag waardoor ik de eerste nachten tot minstens 3 uur wakker lag. Maar dat went allemaal nog wel. De mensen zijn hier echt super vriendelijk en behulpzaam, het eten is lekker, alles is goedkoop en het was heel leuk om zo snel na de start van het avontuur Marlou en Hilde om me heen te hebben! Zij zijn nu Saskia en Igor ophalen op het vliegveld en morgenvroeg haalt Marlou haar vriend Tim op om mee verder te reizen en nemen we afscheid, want ik vertrek smiddags met Lisanne met de nachttrein richting het zuiden en Hilde gaat zondag weer naar huis. Ik heb veel zin in het zuiden want daar is het in plaats van 38 ‘maar' 34 graden en kan ik lekker verkoeling zoeken bij het water.

Omdat het echt uren duurt om foto's op deze weblog te zetten, heb ik een aantal foto's flink verkleind en op een aparte website gezet: http://tiny.cc/y8czbw.Tot snel maar weer!

Prachtig Wat Pho

Bijna...

Het aftellen is begonnen! Over 12 uur ben ik op weg naar Schiphol. Mijn backpack staat klaar, het afscheid is genomen en de laatste nacht in mijn vertrouwde bedje breekt aan. Ik vind het ontzettend leuk dat jullie me allemaal gaan volgen en ik ga mijn best doen om jullie op de hoogte te houden.

Morgen vlieg ik om 15.30 uur richting Dubai waar ik een tussenstop heb van drie uur. Vervolgens kom ik na 16 uur reizen om 12.30 uur lokale tijd in Bangkok aan. Bij jullie is het dan 07.30 uur (vijf uur vroeger). Voor de eerste twee nachten heb ik al een hostel met ontbijt geboekt zodat ik even lekker bij kan komen. Spannend? Jazeker. Leuk? Dat nog veel meer!

Laten jullie ook af en toe wat vanuit het thuisfront horen? Stuur vooral mailtjes etc, misschien zal ik niet snel reageren maar ik vind het zeker weten leuk om te lezen. Iedereen in ieder geval bedankt voor de laatste dagen en leuke cadeautjes, jullie horen van me!

Kussensloop, boekje met leuke foto's en verhalen en de Lonely Planet

Zelfs zij zijn er klaar voor!